یکى از مسائل بسیار مهم و سرنوشتسازى که جوانان باید بدانند و به آن عملکنند، مسئله حفظ حقوق و احترام و نیکى به پدر و مادر است که خداوند متعال در قرآنمجید، در آیات متعددى به رعایت این حق اشاره فرموده و در سورههاى بقره، انعام،اسرى و مریم، نیکى و احسان به آن دو را پس از اطاعت از خویش، لازم دانسته و چنینفرمود: وَ إِذْ أَخَذْنا مِیثاقَ بَنِى إِسْرائِیلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَوَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً زمانى که از بنى اسرائیل پیمانگرفتیم که جز خداوند یگانه را پرستش نکنید و به پدر و مادر نیکى کنید ... .
بزرگان در تبیین این حق مسلّم فرمودهاند: ظاهر این آیات، با قطع نظر ازتفاسیرى که از اهل بیت در این جهت آمده، وجوب احسان و نیکى به والدین است و این کهفرزندان شرعاً وظیفه دارند که از آن دو اطاعت نمایند و نسبت به برآوردن خواستههایشان کوتاهى نکنند؛ جز فرمان به شرک و بتپرستى که در این صورت، پیروى از آنها جایز نیست .در آیاتى دیگر، نحوه برخورد با والدین، چنین تشریح شده است: هرگاه یکى از آن دو، یا هر دوى آنها، نزد توبه سن پیرى رسند، کمترین اهانتى بهآنها روا مدار و بر آنها فریاد مزن، و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه بهآنها بگو و بالهاى تواضع خویش را از محبت و لطف، در برابر آنان فرود آر وبگو: پروردگارا، همان گونه که آنها مرا در کوچکى تربیت کردند، مشمول رحمت خودقرار ده .
این روشن است که هرگز آیه مبارکه، نظر به دوران پیرىآنها ندارد؛ بلکه این حق در تمام عمر براى والدین مسلّم و محفوظ است و فرزنداننیز ملزم به رعایت این حقند؛ اما چون دوران پیری، دورانى است که توقّعات والدینزیادتر مىشود، خداوند از فرزندان خواسته است که در این دوران، بیشتر رعایتحال آنها را کرده و باعث رنجش خاطر آنان نشوند .
