[1]   . یونس، 57.

[2]   . بحارالانوار، ج 75، ص 7.

[3]   . قریش، 4 – 3.

[4]   . نور، 55.

[5]   . سجده، 18.

[6]   . زمر، 9.

[7]   . قَالَ سَلْمَانُ الْفَارِسِیُّ رَحْمَةُ اللهِ عَلَیهِ أَوْصَانِی خَلِیلِی رَسُولُ اللهِ ص بِسَبْعِ خِصَالٍ لاَ أَدَعُهُنَّ عَلَی کُلِّ حَالٍ أَوْصَانِی أَنْ أَنْظُرَ إِلَی مَنْ هُوَ دُونِی وَلاَ أَنْظُرَ إِلَی مَنْ هُوَ فَوْقِی وَ أَنْ أُحِبَّ الْفُقَرَاءَ وَ الدُّنُوَّ مِنْهُمْ وَ أَنْ أَقُولَ الْحَقَّ وَ إِنْ کَانَ مُرّاً وَ أَنْ أَصِلَ إِلَی رَحِمِی وَ إِنْ کَانَتْ مُدْبِرَةً وَ أَنْ لاَ أَسْأَالَ النَّاسَ شَیْئاً وَ أَصَانِی أَنْ أَقُولَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ فَإِنَّهَا مِنْ کنوزِ الْجَنَّة (وسائل الشیعه، ج 9، ص 442).

[8]   . قصص، 79.

[9]   . قصص، 80.

[10]   . بحارالانوار، ج 74، ص 174.

[11]   . توبه، 55.

[12]  . فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ × ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ (مدثر، 20 – 19).

[13]   . المیزان، ج20، ص 100.

[14]   . مدثر، 13.

[15]   . همان، 12.

[16]   . توبه، 55.

[17] . پیغمبر و یاران، ج 5، ص 78 و 79.

[18] . پیغمبر و یاران، ج 5، ص 78 و 79.

[19] . هزار و یک حکایت اخلاقی، محمد حسین محمدی، ص 80.

[20] . شرح نهج البلاغه، ج 18، ص 49.

[21] . نساء، 54.

[22] . مستدرک الوسائل، ج 7، ص 29؛ من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 394.

[23] . مستدرک الوسائل، ج12، ص 17؛ بحارالانوار، ج70، ص 272.

[24] . مکارم الاخلاق، ص 220.

[25] . دعائم الاسلام، ج2، ص 201؛ الفقیه: ج4، ص 19 (حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه السلام).

[26] . منازل الآخره، ص 83.

[27] . کافی، ج8، ص 244.

[28] . پرچمدار نینوا، ص 170 و 169؛ ترجمه نفس المهموم، ص 302.

[29] . سوگنامه آل محمد، ص 582 و 528.

[30] . التهذیب، ج6، ص 65؛ بحارالانوار، ج97، ص 426.

[31] . منتهی الآمال، ص 528؛ سوگنامه آل محمد، ص 316.