ریختن آبروی مومن برابر با ریختن خون اوست و همگان باید از این کار زشت پرهیز کنند(اینجا)

رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند:« المومنُ حرامُ کلّه عرضهُ و مالُهُ ودمُهُ »

مومن همه چیزش، آبروی او مال او وخون او حرام(محترم) است.

روزی آن حضرت به کعبه نگاه کردند وفرمودند: « ای کعبه! خوشا به حال تو، خداوند چقدر تورا بزرگ و حرمتت را گرامی داشته است! به خدا قسم حرمت مومن از تو بیشتر است، زیرا خداوند تنها یک چیز را از تو حرام کرده، ولی ازمومن سه چیز راحرام کرده است: مال، جان وآبرو تا کسی به او گمان بد نبرد./بحار الانوار، ج 64، ص71/

بعد از طرح جان انسان‌ها و اموال مردم، مهمترین عامل سلامت و امنیت جامعه در حفظ آبروی انسان‌ها و به خصوص مومنان عنوان شده است. به طور کلی هر امری که باعث ریختن آبروی مومن شود به شدت مورد منع قرار گرفته است و در روایات آمده است که آبروی مومن از حرمت خانه کعبه نیز بالاتر است و حتی جسد مومنی که از دنیا رفته مانند جسم مومن زنده دارای ارزش و احترام است.

بله طبق حدیث مبارک حفظ جان ومال وآبروی مومن مسلمان بر هر مسلمانی واجب است تقریبا همه ی ما این مساله را می دانیم ولی به آن دقت نمی کنیم البته در بحث مال وجان نه تنهادقت می کنیم بلکه همیشه نگران آن نیز هستیم اما متاسفانه کمتر به مورد سوم یعنی آبروی مسلمین توجه می شود هیچ گاه حتی به ذهنمان هم خطور نمی کند دزدی مال واموال کسی حتی نسبت به فرد کافر ،چه برسد به مال مسلمانی،

واما مورد دوم تعدی به جان افراد چطور ؟آیا حتی حاضر به فکر کردن به این قضیه هستیم نه خیر حتی فکر کردن به این مساله نزد ما منفور است ولی نمی دانم چرا به این راحتی از مورد سوم می گذریم وبه سادگی آب خوردن تهمت می زنیم ،دل می شکنیم وبا آبروی افراد بازی می کنیم بدون اینکه ذره ای به آن بیاندیشیم.

آبروی مؤمن به مثابه تمام سرمایه و اعتباری است که در طول زندگی با سختی آن را به دست آورده است. اما این امر مهم که در آیات و روایات اسلامی تأکید بسیاری به آن شده است ممکن است در اثر جهالت و یا غرض ورزی عده ای در یک لحظه از دست برود، چیزی که جبران آن بسیار مشکل است و حتی ممکن است هیچگاه جبران نشود. لذا توجه به آموزه های دینی و عواملی که باعث ریختن آبروی مؤمن می شود بسیار ضروری به نظر می رسد چرا که دقت در آیات و روایات نشان می دهد که خداوند توجه بسیاری به آن داشته تا جایی که هر چیزی که زمینه ریختن آبروی مؤمن می شود صراحتا به آن اشاره شده و از آن نهی شده است.

گناه ریختن آبروی مسلمان گناه بسیار بزرگ و نابخشودنی محسوب می شود و در بسیاری روایات آمده که توبه این شخص به سختی پذیرفته خواهد شد.

حفظ آبرو در اسلام بسیار مورد توجه است ومومنان دربرابرآبروی یک فردمسئول هستند.زیر سوال بردن آبرئوی مردم را ساده نگیریدمتاسفانه این مسئله نه تنها بین مردم بلگه متاسفانه بین برخی خواص هم رایج شده است به راحتی به هم تهمت می زنند در حالیکه بنی آدم اعضای یکدیگرند وتهمت به هر عضوی از جامعه اسلامی تهمت به دیگر اعضاست . در جامعه ی اسلامی باید روحیه ی حسن ظن حاکم باشد تا جامعه بتواند به فعالیت های مهم خود ادامه دهد.

اما با نهایت تاسف ما برای هر چیز کوچکی با آبروی افراد بازی می کنیم وبرای منافع چند روزه ی دنیا آخرت خود را به اندک بهایی به شیطان واگذار می کنیم مثلا برای انتخابات وآوردن چند رای وبه دست آوردن پست ومقام زودگذر دنیا یی دست به هر کاری می زنیم واز ریختن آبروی هیچ مسلمانی دریغ نمی گذاریم

بترسیم از وعده های الهی وعذاب های الیم وعظیم او وحواسمان باشد که به فرموده ی قرآن کریم :از گام های شیطانی پیروی نکنیم.

  «یا أیها الّذین آمنوا لا‌تتّبعوا خُطُوات الشّیطان و من یتّبع خُطُوات الشّیطان فانّه یأمر بالفحشاء و المنکر؛

ای مؤمنان! از گامهای شیطان پیروی نکنید و هر که از گامهای شیطان پیروی کند، (بداند) که او به زشتی و ناپسندی وا‌می‌دارد».نور-

  1- بهترین مال

خیر المال ما وقی العرض؛(1) بهترین مال آن است که با آن آبرو حفظ شود.

  2- بردن آبرو، جنگ با خدا!

عن ابی عبدالله علیه‌السلام قال: قال رسول‌الله صلی‌الله علیه‌ واله، قال الله تبارک و تعالی، مَن اَهان لی ولیا فقد ارصد لمحاربتی؛ (2)

امام صادق علیه‌السلام فرمود که رسول خدا فرمودند: خداوند تبارک و تعالی فرموده است: هر کس دوستی از دوستان مرا خوار کند، در کمین جنگ با من نشسته است.

  3- اهمیت حفظ آبرو

عن ابی عبدالله علیه‌السلام قال من قال فی مومن ما رَاَتْهُ عیناه و سمعته اُذناه فهو من الذین قال الله عز و جل "ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشة فی الذین آمنوا، لهم عذاب الیم"؛ (3)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هر کس درباره مومن آنچه را دیدگانش دیده و گوش‌هایش شنیده بگوید از کسانی است که خداوند عزوجل درباره‌اشان فرموده است: همانا برای کسانی که دوست دارند زشتی در میان مومنان آشکار شود، عذابی دردناک است.» (نور، 19)

  4- رسوا نمودن مومن، خروج از ولایت خدا

عن مفضل بن عمر قال قال لی ابوعبدالله علیه‌السلام من روی علی مومن روایة یرید بها شینه و هدم مروءته لیسقط من اعین الناس اخرجه الله من ولایته الی ولایة الشیطان فلا یقبله الشیطان؛ (4)

مفضل عمر روایت کرده است که حضرت صادق علیه‌السلام به من فرمودند: هر کس به زبان مومنی سخن بگوید و از آن رسوایی او و از بین بردن مروّت و جوانمردی‌اش را بخواهد تا از چشم مردمان بیفتد، خداوند او را از ولایت خودش به ولایت شیطان می‌اندازد ولی شیطان هم او را نمی‌پذیرد.

  5- عاقبت تحقیر مومن

عن ابی عبدالله علیه‌السلام قال مَن حقر مومنا مسکینا او غیر مسکین لم یزل الله عزوجل حاقراً له ماقتاً حتی یرجع عن محقرته ایاه؛ (5)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: کسی که مومنی را تحقیر نماید، خواه مسکین باشد یا غیر مسکین، این عمل پیوسته مورد تحقیر و دشمنی باری تعالی خواهد بود تا از روش نادرست خود برگردد و او را با دیده یک مسلمان مورد احترام بنگرد.

  6- راه حفظ آبرو

قال علی علیه‌السلام مَن ضن بعرضه فلیدع المراء؛ (6)

هر کس می‌خواهد آبروی خود را حفظ کند، باید از جدال بپرهیزد.

  7- حرمت آبروی مومن تا قیام قیامت

ایها الناس ان دِماءَکم و اعراضَکم علیکم حرامٌ الی آن تلقوا ربَکم؛ (7)

پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم فرمودند: ای مردم! خون و مال و آبروی شما حرمت دارد تا قیام قیامت.

  8- دستور به حفظ آبرو

فمن استطاع منکم ان یلقی الله تعالی و هو تقی الراحة من دماء المسلمین واموالهم سلیم اللسان من اعراضهم فلیفعل؛ (8)

هر کس می‌تواند خداوند را به گونه‌ای ملاقات نماید که دستش به خون مسلمین و اموال آنان آلوده نباشد و همچنین زبانش از تجاوز به آبروی مسلمانان سالم مانده باشد، این کار را انجام دهد.

  9- اثر حفظ آبرو در قیامت

عن النبی صلی‌الله علیه واله انه قال: من طلب لدنیا حلالا اِستعفافاً عن المسالة و سعیاً علی عیاله و تَعطُّفاً علی جاره لَقِیَ اللهَ و وجهُهُ کالقمر لیلةَ البدر؛ (9)

رسول اکرم صلی‌الله علیه واله فرموده است: کسیکه از پی مال مشروع برود برای آنکه آبروی خود را از ذلت سوال مصون نگه دارد، عائله خویش را اداره کند و به همسایه خود کمک کند، در پیشگاه خداوند سربلند و روسفید است و صورتش مانند ماه تمام می‌درخشد.

  10-دعا برای محفوظ ماندن آبرو

اللهم صل علی محمد وآله و صُن وجهی بالیسار، و لا تَبتَذِل جاهی بالاِقتار؛ (10)

بار الها! آبروی مرا در جامعه با معیشت سهل و آسان حفظ فرما! و قدر و منزلتم را نزد مردم با تنگدستی سبک و خوار مگردان!

  1- وسائل الشیعة، ج 21، ص 557.

  2- الکافی، ج 2، ص 351.

  3- الکافی، ج 2، ص 357.

  4- الکافی، ج 2، ص 358.

  5- الکافی، ج 2، ص 351.

  6- نهج‌البلاغة،ص 538.

  7- تحف‌العقول، ص 30.

  8- نهج‌البلاغة، ص 253.

  9- مستدرک الوسائل، ج 13، ص 17.

  10- الصحیفة السجادیة، ص 98.

(1)امام على (علیه السلام):

ان العبد اذا اراد ان یقراء اءو یعمل عملا فیقول : بسم الله الرحمن الرحیم فانه یبارک له فیه ؛⁽¹⁾

هر گاه بنده اى بخواهد چیزى بخواند و یا کارى انجام دهد و بسم الله الرحمن الرحیم بگوید در کارش برکت داده مى شود.

(2)امام صادق (علیه السلام):
المفوض اءمره الى الله فى راحة الابد والعیش الدائم الرغد والمفوض ‍ حقا هو العالى عن کل همه دون الله تعالى ؛⁽²⁾
کسى که کارهاى خود را به خدا بسپارد همواره از آسایش و خیر و برکت در زندگى برخوردار است و واگذارنده حقیقى کارها به خدا، کسى است که تمام همتش به سوى خدا باشد.
(3)امام على (علیه السلام):
من اءصلح فیما بینه وبین الله اءصلح الله فیما بینه وبین الناس ؛⁽³⁾
هر کس رابطه اش را با خدا اصلاح کند، خداوند رابطه او را با مردم اصلاح خواهد نمود.
(4)رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
ان الله لاینظر الى صورکم و لا الى اءموالکم وانما ینظر الى قلوبکم و اءعمالکم ؛⁽⁴⁾
خداوند به شکل شما و اموال شما نگاه نمى کند بلکه به دلها و اعمال شما توجه مى نماید.
(5)امام على (علیه السلام):
طوبى لمن اءخلص لله عمله وعمله وحبه وبغضه واءخذه وترکه وکلامه وصمته وفعله وقوله ؛⁽⁵⁾
خوشا به سعادت کسى که عمل ، علم ، دوستى ، دشمنى ، گرفتن ، رهاکردن ، سخن ، سکوت ، کردار و گفتارش را براى خدا خالص گرداند.
(6)امام على (علیه السلام):
من ترک لله سبحانه شیئا عوضه الله خیرا مما ترک ؛⁽⁶⁾
هر کس به خاطر خداى سبحان از چیزى بگذرد، خداوند بهتر از آن را به او عوض خواهد داد.
(7)رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
اللهم ارزقنى حبک وحب من یحبک وحب ما یقربنى الى حبک واجعل حبک اءحب الى من الماء البارد؛⁽⁷⁾
خدایا روزى کن مرا محبت خودت و محبت دوستدارانت را و محبت آنچه مرا به تو نزدیک مى کند و محبت خودت را نزد من از آب خنک محبوب تر گردان .
(8)رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
لیس من عبد یظن بالله خیرا الا کان عند ظنه به ؛⁽⁸⁾
بنده اى نیست که به خداوند خوش گمان باشد مگر آنکه خداوند نیز طبق همان گمان با او رفتار کند.
(9)رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
من اءخلص لله اءربعین صباحا ظهرت ینابیع الحکمة من قلبه على لسانه ؛⁽⁹⁾
هر کس چهل روز خود را براى خدا خالص کند چشمه هاى حکمت از قلب وى بر زبانش جارى مى شود.
(10)امام صادق (علیه السلام):
من استخار الله راضیا بما صنع الله له خار الله له حتما؛⁽¹⁰⁾
هر کس از خدا خیر بخواهد و به آنچه خدا خواسته راضى باشد، خداوند حتما براى او خیر خواهد خواست .

منابع:

1- بحارالانوار 92/242/48.
2- مصباح الشریعة 1/175/83.
3- بحارالانوار 71/366/12.
4- امالى طوسى 1/536/1162.
5- تحف العقول ص 100.
6- غررالحکم 5/395/8909.
7- محجة البیضاء 8/5.
8- بحارالانوار 70/384/42.
9- نهج الفصاحه ح 2836.
10-کافى 8/241/330.

 1-      بهترین و ارزنده ترین خصلت ها : انجام کارهای نیک، فریاد رسی بیچارگان و بر آوردن آرزوی آرزومندان است.[1]

 2-      از بخششی که زیان آن برای تو بیش از سودی است که به برادرانت میرسد خودداری کن.[2]

 3-      ایمان عبارت است از : اقرار به زبان ،‌شناخت با قلب و عمل نمودن با اعضاء و جوارح [3]

   4-      بالاترین درجه عقل خودشناسی است [4]

 5-      آن کس که برای رضای الله کسی را به برادری گزیند خانه ای را در بهشت بدست آورده است . [5]

 6-      بهترین ثروت شخص و برترین اندوخته اش صدقه است [6]   

7-      خوش خلقی دو گونه است : فطری و اختیاری ولی صاحب خلق خوش اختیاری برتر است[7] 

8-      شکیبایی بر بلا زیبا و پسندیده است ولی برتر از آن صبر در برابر محّرمات است [8]

9-      سرآمد طاعت الله تعالی صبر و رضاست [9]  

10-   عبادت به زیادی نماز و روزه نیست بلکه به اندیشیدن در امر پروردگار متعال است [10]  

11-   با دوستان فروتن باش ، از دشمن احتیاط کن و با عموم مردم گشاده رو باش [11]  

12-   در شگفتم از آن کس که بردگان را با دارایی خود می خرد و آزاد می‌کند چگونه آزادگان را با اخلاق خوش خود نمی خرد . [12] 

13-   بی اعتنایی به دارایی مردم ، بهتر از بذل و بخشش است [13] 

14-   یاری کردن ناتوان ، بهتر از صدقه دادن است [14] 

15-   بهترین مال و ثروت آن است که وسیله حفظ آبروی انسان شود . [15]  

16-   برای کودک شیری بهتر از شیر مادرش نیست [16]  

17-   آن کس که خود را در معرض تهمت قرار دهد نباید کسی را که به او گمان بد برده است ملامت کند. [17]  

18-   کسی که بیدادگری پیشه کند ، از عقوبت ایمن نخواهد ماند . [18]

 19-   کسی که بخواهد بی نیازترین مردم باشد ، باید به آنچه نزد الله تعالی است اطمینان داشته باشد . [19] 

20-   آن که در راه حق صبر کند ، الله تعالی بهتر از آنچه در برابرش صبر کرده است بدو عوض خواهد داد . [20]

حدیث (24) امام صادق علیه السلام:

أصدَقُ القَولِ، وأبلَغُ المَوعِظَةِ، وأحسَنُ القَصصِ : کِتابُ اللّه؛

راست ترین سخن و رساترین پند و بهترین داستان، کتاب خداست.

(أمالی الصدوق، ج 1، ص 394 - منتخب میزان الحکمة، ص 600)

حدیث (25) امام علی علیه السلام:

الکَلامُ کالدَّواءِ قَلیلُهُ یَنفَعُ وَ کَثیرُهُ یُهلِکُ

سخن چون دواست، اندکش سودمند و زیادش کشنده است.

غررالحکم ح4081 ص211

حدیث (26) امام علی علیه السلام:

لا تَقُل ما لا تُحِبُّ أن یُقالَ لَکَ؛

آنچه دوست ندارى درباره‏ات گفته شود، درباره دیگران مگوى.                                                                                                                                                                                                                        بحارالأنوار، ج 77، ص 132

حدیث (27) امام سجاد علیه السلام:

اَلْمُؤْمِنُ یَصمُتُ لِیَسلَمَ ویَنطِقُ لِیَغنَمَ

مؤمن سکوت می ‏کند تا سالم ماند و سخن می‏ گوید تا سود برد.

 الکافى، ج 2، ص 231

حدیث (28) امام علی علیه السلام:

إیّاکَ وَ ما یَستَهجَنُ مِنَ الکَلامِ فَإنَّهُ یَحبِسُ عَلَیکَ اللِّئامَ وَ یُنَفِّرُ عَنک الکِرامَ

از به زبان آوردن سخنان زشت بر حذر باش. زیرا فرومایگان را گرد تو جمع می کند و گرانمایگان را از تو فراری میدهد.

غررالحکم ح4174 ص214

حدیث (16) پیامبر صلى‏لله‏ علیه ‏و ‏آله :

اِنَّ اَحسَنَ الحَدیثِ کِتابُ اللّه‏ِ وَ خَیرَ الهُدى هُدى مُحَمَّدٍ صلى‏لله‏ علیه ‏و ‏آله وَ شَرَّ المورِ مُحدَثاتُها؛

بهترین سخن، کتاب خدا و بهترین روش، روش پیامبر صلى‏لله‏ علیه ‏و ‏آله و بدترین امور بدعت‏هاست (پدیده‏هاى مخالف دین).

بحارالأنوار، ج 77، ص 122، ح 23

حدیث (17) پیامبر صلى‏لله‏ علیه ‏و ‏آله :

خَیرُ القُلوبِ اَوعاها لِلخَیرِ وَ شَرُّ القُلوبِ اَوعاها لِلشَّرِّ، فَاَعلَى القَلبِ الَّذى یَعِى الخَیرَ مَملُوٌّ مِنَ الخَیرِ اِن نَطَقَ نَطَقَ مَأجورا و اِن اَنصَتَ اَنصَتَ مَأجورا؛

بهترین قلب‏ها، قلبى است که ظرفیت بیشترى براى خوبى دارد و بدترین قلب‏ها، قلبى است که ظرفیت بیشترى براى بدى دارد، پس عالى‏ترین قلب، قلبى است که خوبى را در خود دارد و لبریز از خوبى است. اگر سخن بگوید، سخنش در خور پاداش است و اگر سکوت کند، سکوتش درخور پاداش است.

جعفریات، ص 168

حدیث (18) امام حسین علیه‏السلام :

لا تَقولَنَّ فى اَخیکَ المُؤمِنِ اِذا تَوارى عَنکَ اِلاّ ما تُحِبُّ اَن یَقولَ فیکَ اِذا تَوارَیتَ عَنهُ؛

وقتى که برادر دینى‏ات از تو جدا شد، سخنى پشت سر او نگو، مگر این که دوست دارى او در پشت سر تو آن را بگوید.

بحارالأنوار، ج 78، ص 127

حدیث (19) امام على علیه السلام :

اِذا حَسُنَ الخُلقُ لَطُفَ النُّطقُ؛

با اخلاق نیکو، گفتار نرم مى‏شود.

غررالحکم، ح 4052

حدیث (20) زید بن ثابت:

کُنّا اِذا جَلَسنا اِلَیهِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله اِن اَخَذنا فى حَدیثٍ فى ذِکرِ الآخِرَةِ اَخَذَ مَعَنا و اِن اَخَذنا فى ذِکرِ الدُّنیا اَخَذَ مَعَنا و اِن اَخَذنا فى ذِکرِ الطَّعامِ وَ الشَّرابِ اَخَذَ مَعَنا؛

هرگاه با رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله مى‏نشستیم، اگر در مورد آخرت صحبت مى‏کردیم، ایشان هم با ما همان سخن را مى‏گفتند و اگر در مورد دنیا صحبت مى‏کردیم، ایشان هم‏چنین مى‏کردند و اگر در مورد خوردنى و نوشیدنى صحبت مى‏کردیم، ایشان هم با ما هم‏سخن مى‏شدند.

مکارم الاخلاق، ص 21

حدیث (21) امام محمدباقر علیه السلام:

قولوا لِلنّاسِ اَحسنَ ما تُحِبُّونَ اَن یُقالَ لَکم؛

بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند ، درباره مردم بگویید.

بحارالانوار، ج 65، ص 152

حدیث (22) امام محمد باقر علیه السلام:

خُذُوا الکَلِمَهَ الطَّیِبَهِ مِمَّن قالَها وَ اِن لَم یَعمَل بِها؛

سخن نیک را از هر کسی ، هر چند به آن عمل نکند ، فرا گیرید .

بحارالانوار، ج75، ص170

حدیث (23) امام موسی کاظم علیه السلام:

قِلَّهُ المَنطِقِ حُکم عَظیمٌ ، فَعَلَیکُم بِالصَّمتِ فَانَّهُ دَعَهٌ حَسَنَهٌ وَ قِلَّهُ وِزرٍ وَ خِفَّهٌ مِنَ الذُّنوبِ؛

کم گویی ، حکمت بزرگی است ، بر شما باد به خموشی که آسایش نیکو و سبکباری و سبب تخفیف گناه است .

بحاالانوار، ج 78، ص 321

حدیث (8) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

مَن کانَ یُؤمِنُ بِاللّه وَالیَومِ الخِرِ فَلیَقُل خَیرا أَو لِیَسکُت؛

هرکس به خدا و روز قیامت ایمان دارد، باید سخن خیر بگوید یا سکوت نماید.

 نهج الفصاحه، ح 2915

حدیث (9) امام باقر علیه السلام :

خُذُوا الکلِمَةَ اطَّیبَةَ مِمَّن قالَها و إن لَم یعمَل بِها؛

سخن طیب و پاکیزه را از هر که گفت بگیرید،‌ اگر چه او خود،‌ بدان عمل نکند.

تحف العقول، ص391

حدیث (10) امام على علیه السلام :

اَدَّبتُ نَفسى فَما وَجَدتُ لَها    بِغَیرِ تَقوَى اللهِ مِن اَدَبِ

فى کُلِّ حالاتِها وَ اِن قَصُرَت    اَفضَلَ مِن صَمتِها عَنِ الکَذِبِ

وَ غیبَةِ النّاسِ اَن غیبَتَهُم    حَرَّمَها ذُوالجَلالِ فِى الکُتُبِ

اِن کانَ مِن فِضَّةٍ کَلامُکِ یا     نَفسُ فَاِنَّ السُّکوتَ مِن ذَهَبِ؛

به ادب و تربیت نفس خود پرداختم و براى آن / ادبى بهتر از تقواى الهى در تمام حالاتش نیافتم

و اگر از پس این امر برنیامد / براى آن چیزى بهتر از دم فروبستن از دروغ نیافتم

و از غیبت مردمان، همانا غیبت آنان را / خداوند با عظمت در کتاب ها حرام کرده است

اى نفس، اگر سخن تو / نقره است، سکوت طلاست

اعلام الدین، ص 273

حدیث (11) پیامبر صلى الله علیه و آله :

ایّاکَ اَن تَضحَکَ مِن غَیرِ عَجَبٍ ، اَو تَمشىَ و تَتَـکَلَّمَ فى غَیرِ اَدَبٍ؛

از خندیدنِ بى تعجّب [و بى جا] یا راه رفتن و سخن گفتنِ بى ادبانه بپرهیز.

بحار الأنوار، ج 75، ص 8 ، ح 63

حدیث (12) پیامبر صلى الله علیه و آله :

إنَّ لِسانَ المُؤمِنَ وَراءَ قَلبِهِ فَإِذا أَرادَ أَن یَتَکَلَّمَ بِشَیءٍ یُدَبِّرُهُ قَلبُهُ ثُمَّ أمضاهُ بِلِسانِهِ وَ إنَّ لِسانَ المُنافِقِ أمامَ قَلبِهِ فَإِذا هَمَّ بِشَیءٍ أمضاهُ بِلِسانِهِ وَلَم یَتَدَبَّرهُ بِقَلبِهِ؛

زبان مؤمن در پس دل اوست، هرگاه بخواهد سخن بگوید درباره آن مى اندیشد و سپس آن را مى گوید اما زبان منافق جلوى دل اوست هرگاه قصد سخن کند آن را به زبان مى آورد و درباره آن نمى اندیشد.

تنبیه الخواطر، ج1، ص 106

حدیث (13) امام على علیه السلام :

إنَّ المُؤمِنَ إذا تَکَلَّمَ ذَکَّرَ... والمُنافِقُ إذا تَکَلَّمَ لَغا؛

مؤمن هرگاه سخن گوید یاد (خدا) مى کند و منافق هرگاه سخن گوید بیهوده گویى مى کند.

تحف العقول، ص212

حدیث (14) حضرت مسیح علیه السلام :

خُذُوا الحَقَّ مِن اَهلِ الباطِلِ وَ لا تَخُذُوا الباطِلَ مِن اَهلِ الحَقِّ، کونوا نُقّادَ الکَلامِ؛

حق را از اهل باطل فراگیرید و باطل را از اهل حق فرا نگیرید. سخن سنج باشید.

محاسن، ج 1، ص 229، ح 159

حدیث (15) امام صادق علیه السلام :

کَلامٌ فى حَقٍّ خَیرٌ مِن سُکوتٍ عَلى باطِلٍ؛

سخن گفتن درباره حق، از سکوتى بر باطل بهتر است.

من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 396

احادیثی درباره سخن

حدیث (1) پیامبر صلى الله علیه و آله :

خَیرُ الکَلامِ مَا دَلَّ وَ جَلَّ وَ قَلَّ وَ لَم یُمِلَّ؛

بهترین سخن، آن است که قابل فهم و روشن و کوتاه باشد و خستگى نیاورد.

انوار العلویه، ص 489

حدیث (2) امام صادق علیه السلام :

اِنَّ لِلمُؤمِنِ عَلى المُؤمِنِ سَبعَةَ حُقوقٍ، فَاَوجَبُها اَن یَقولَ الرَّجُلُ حَقّا وَ اِن کانَ عَلى نَفسِهِ اَو عَلى والِدَیهِ، فَلا یَمیلَ لَهُم عَنِ الحَقِّ؛

مؤمن را بر مؤمن، هفت حق است. واجب ترین آنها این است که آدمى تنها حق را بگوید، هر چند بر ضد خود یا پدر و مادرش باشد و به خاطر آنها از حق منحرف نشود.

بحار الأنوار، ج 74، ص 223، ح 8

حدیث (3) امام على علیه السلام :

اَلثَّناءُ بِاَکثَرَ مِنَ الستِحقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقصیرُ عَنِ الستِحقاقِ عِىٌّ اَو حَسَدٌ؛

عریف بیش از استحقاق، چاپلوسى و کمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و یا حسد است.

نهج البلاغه، حکمت 347

حدیث (4) امام باقر علیه السلام :

فى قَولِهِ «قُولُوا لِلنّاسِ حُسنا» قال: قُولوا لِلنّاسِ أحسَنَ مَا تُحبّونَ أن یُقالَ لَکُم، فَاِنَّ اللّه عزَّوَجلَّ یُبغِضُ اللَّعّانَ السَّبّابَ الطَّعّانَ عَلىَ المُؤمِنین، اَلفاحِشَ المُتَفَّحِشَ السّائَلَ المُلحِفَ، وَ یُحِبُّ الحَیّى الحَلیمَ اَ لعفیفَ المُتعَفِّـفَ؛

درباره این گفته خداوند که «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: بهترین سخنى که دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا که خداوند، لعنت کننده، دشنام دهند، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج را دشمن مى دارد و با حیا و بردبار و عفیفِ پارسا را دوست دارد.

امالى صدوق، ص 326

حدیث (5) امام صادق علیه السلام :

اَلکَلامُ ثَلاثَةٌ: صِدقٌ وَکِذبٌ وَإِصلاحٌ بَینَ النّاسِ قالَ: قیلَ لَهُ: جُعِلتُ فِداک مَا الصلاحُ بَینَ النّاسِ؟ قالَ: تَسمَعُ مِنَ الرَّجُلِ کَلاما یَبلُغُهُ فَتَخبُثُ نَفسُهُ، فَتَلقاهُ فَتَقولُ: سَمِعتُ مِن فُلانٍ قالَ فیکَ مِنَ الخَیرِ کَذا وَکَذا، خِلافَ ما سَمِعتَ مِنهُ؛

سخن سه گونه است: راست و دروغ و اصلاح میان مردم به آن حضرت عرض شد: قربانت اصلاح میان مردم چیست؟ فرمودند: از کسى سخنى درباره دیگرى مى شنوى که اگر سخن به گوش او برسد، ناراحت مى شود. پس تو آن دیگرى را مى بینى و برخلاف آنچه شنیده اى، به او مى گویى: از فلانى شنیدم که در خوبى تو چنین و چنان مى گفت.

کافى، ج2، ص341، ح16

حدیث (6) امام صادق علیه السلام :

کَلامٌ فى حَقٍّ خَیرٌ مِن سُکوتٍ عَلى باطِلٍ؛

سخن گفتن درباره حق، از سکوتى بر باطل بهتر است.

من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 396

حدیث (7) حضرت مسیح علیه السلام:

خُذُوا الحَقَّ مِن اَهلِ الباطِلِ وَ لا تَخُذُوا الباطِلَ مِن اَهلِ الحَقِّ، کونوا نُقّادَ الکَلامِ؛

حق را از اهل باطل فراگیرید و باطل را از اهل حق فرا نگیرید. سخن سنج باشید.

محاسن، ج 1، ص 229، ح 159

فضیلت شرکت درنمازجماعت

حضرت رسول اکرم (ص) درباره نمازجماعت فرمودند :

 اگر اقتدا کننده 1 نفر باشد،پاداش 150 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کننده 2 نفر باشد،پاداش 600 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کننده 3 نفر باشد،پاداش 1200 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کننده 4 نفر باشد،پاداش 2400 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کننده 5 نفر باشد،پاداش 4800 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کننده 6 نفر باشد،پاداش 9600 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کننده 7 نفر باشد،پاداش 19200 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کننده 8 نفر باشد،پاداش 36400 نماز داده می‏شود.

 اگر اقتدا کنندگان و امام جماعت‏به 10 نفر رسیدند،پاداش‏72800 نماز دارد.

 ولی،همین که عدد افراد از ده نفر گذشت،حساب آنرا جز خداکسی نمی‏داند. (7)

مستدرک الوسائل،ج 1 ص 487

1ـ نـرمخـویـى در مقـابل دیگـران و احتـرام به زنـان

پیامبـراکـرم (ص) فـرمـوده است: بهترین شما نرمخـوترین شما به اطرافیان و بزرگوارترین شما به زنان است. (مسند فاطمه الزهراء (س) ، ص 221)

2ـ على (ع) رهبر و پیشوا

پیامبر اکرم (ص) فرمود:

ادامه مطلب...