پروردگار عالمیان تمام بندگان خود را دوست مى‎ دارد و نشانه‎هاى فراوانىاز این دوستى پایدار در قرآن مجید به چشم مى‎خورد. قرآن با بیان این که خداوندمحسنین و توابین و متطهرین و متقین و صابرینو متوکلین و مقسطینو مطهرین را دوست مىدارد، این حقیقت را به خوبىروشن کرده است. اما در عین حال نسبت به جوانان، به خاطر جایگاه خاصى که در نظام عالم هستى دارند، دوستى و علاقه دیگرى دارد .خداوند جوانان را به خاطر جوانى دوست داشته و احترام میکند. محمد بن سلیمان از پدرش نقل کرده که در خدمت امامصادق ـ علیه السلام ـ بودم که ابوبصیر وارد شد، در حالى که نفسهاى عمیقى مىکشید. همین که در جاى قرار گرفت، امام به او فرمود: علّت این نفس بلند و عمیقى کهمىکشى چیست؟گفت: اى فرزند رسول خدا، سن من بالا رفته و استخوانهایمکوبیده گشته و مرگم فرا رسیده و این در حالى است که نمىدانم سرنوشت آخرتم چگونهخواهد شد. امام فرمود: اى ابا محمد تو نیز که چنین مىگویی؟
گفت : فدایتشوم، چرا چنین نگویم .امام فرمود: اى ابا محمد، آیا نمىدانى که خداوندمتعال جوانان شما را اکرام مىکند و از بزرگسالان شرم و حیا مىکند؟گفت:فدایت شوم، چگونه خدا جوانان را اکرام کرده و از بزرگسالان و پیرمردان شرم مىکند؟حضرت فرمود: خداوند جوانان را به احترام جوانى عذاب نخواهد کرد و ازپیرمردان شرم نموده، آنها را حسابرسى نمىکند .

از این رواست که خداوند تمام پیامبران را در جوانى به پیامبرى برانگیخت و بهخاطر همین دوستى است که تمام بهشتیان جوانبود و قرآن درروز محشر به صورت جوانى نشان داده مىشودو به همین جهت است کهاصحاب کهف با این که بزرگسال بودند، امّا قرآن آنان را جوان خطاب کرد.

 امام زمان (عج) نیز در چهره یک جوان ظاهر مىگردد و یارانش همه جوان هستندو سرانجام ملک الموت درچهره جوانى سفید روى خواهد آمد .

درروایاتی از امیرالمومنین علی علیه السلام

از کتاب غررالحکم و نهج البلاغه:

از دوستت ایمن مباش تا این که او را بیازمایى و بسیار با احتیاط بادشمنت‏ برخورد کن .

دوراندیش کسى است که دوست نیک را برگزیند، زیرا که فرد به دوستش سنجیدهمى‏شود .

براى خدا دوست ‏بدارکسى را که براى اصلاح دین با تو نبرد مى‏کند و تو رایقین نیک و درست مى‏آموزد .

دوستت را گرامى دار و از دشمنت درگذر تا فضل و مردانگى براى تو مسلمگردد .

لغزش دوستت را ببخش تا دشمنت تو را پاک پندارد .

هرکس با مردم گذشت وجوانمردى داشته باشد ازدوستى آنان برخوردار گردد .

دوستت را با نیکى و خوش رفتارى سرزنش کن و بدى‏ها و زشتى‏هاى او را بابخشش و هدیه دفع کن و ازخود دور ساز .

هرکس در راه رضاى خدا (با دیگرى) همنشینى کند ، همنشینى با او نیک وگرامى و دوستیش پایدار است

در شهر مدینه مردی پست و فرومایه بود که کارش فقط هرزه گویی و خنداندن مردم بود یک روز با خود گفت که این مرد ( یعنی علی بن الحسین علیه السلام ) مرا عاجز کرده است زیرا تاکنون نتوانسته ا م او را بخندانم تا اینکه روزی امام سجاد (ع) به همراه دو تن از خدمتگزاران خود می گذشت او نیز فرصتی به دست آورد و عبای آن حضرت را از دوش مبارکش کشید و رفت اما حضرت هیچ گونه اعتنایی به او نکرد .کسانی که آنجا بودند رفتند و ردای امام سجاد (ع) را از او گرفتند و بر دوش مبارک آن بزرگوار انداختند .امام (ع) پرسید : این شخص کیست ؟ گفتند : او مرد هرزه و خوشمزه ای است که مردم مدینه را می خنداند . فرمود : قولوا له ان لله یوما یخسر فیه المبطلون                        به او بگویید خداوند را روزی است که در آن یاوه سرایان زیانکار خواهند شد .       (بحار الانوار ج 46 ، ص 68 )