سوال – در خصوص فضیلت های ماه رمضان توضیحاتی بفرمایید.
پاسخ – ماه رمضان از یک جهت میهمانی ویژه ای است چرا که در جهان آخرت مشخص می شود که افراد در این دنیا چگونه تمرین کرده اند و چگونه خود را ساخته اند . افرادی که می خواهند در این مسابقه برنده شوند ، از آموزش و تمرین اصلاً کوتاهی نمی کنند . در جمله ای از امیرالمومنین (ع) است که من عاشق روزه ی روزهای طولانی تابستان هستم . البته کاری که آن حضرت می کرد با زندگی راحتی که ما داریم فوق العاده متفاوت است . اما همینقدر کافی است که ما می گوییم ای حضرت ما نیز مانند شما در روزهای گرم روزه می گیریم همانطور که شما دوست دارید . البته آن زمان کولر ، یخچال و ... نبود و خواب و خوراک آنان نیز با ما متفاوت بود اما همین تشابه هم خیلی خوب است . نکته ی دوم این است که این ماه ، ماه رحمت و برکت است . ماهی که خدا می فرماید : من نفس کشیدن شما را نیز به حساب ذکر می گذارم مانند تسبیحی که در دست شما است و سبحان الله می گویید . خواب شما را نیز عبادت حساب می کنم . شیاطین را نیز بسته ام که شما را اذیت نکنند . درهای بهشت را نیز به روی شما باز کرده ام که از هر دری خواستید بتوانید وارد شوید . وقتی یک چنین چیزی باشد یک میهمانی و ضیافت بزرگی است . همچنین خدا می گوید که من دیگر نگاه نمی کنم که هر کسی در گذشته چه کاری کرده است ، هر کسی بگذرد می گویم که او را دعوت کنید داخل شود . در گذشته وقتی پادشاهان می خواستند از محلی عبور کنند در جلوی آنها علم دارانی می آمدند که همه بفهمند موکب پادشاه در راه است . به این اصطلاحاً سنجق می گویند . مولوی می گوید که این ماه رمضان سنجق سلطان است و از محله ی ما آدمیان در حال عبور است . از برکات آن به همه یک چیزی می رسد . البته بستگی به این دارد که ظرف هر کسی چقدر باشد . کسی که دست خود را نگاه می دارد به اندازه ی کف دست او به او می دهند . یک نفر دیگر هم یک کشتی می آورد برای اینکه آن را از رحمت پر کند . یک کسی هم یک جان اقیانوس گونه می آورد و جان نازنین او از رحمت و برکات خداوند پر می شود . بنابراین این ماه ، ماه عجیبی است و خوشا بحال کسانی که توانسته اند سر خود را از لاک خود بیرون بیاورند که مبادا وقتی این شاه می گذرد خواب باشند .
سوال – در ماه رمضان چکار کنیم که امروزه مان با دیروزمان متفاوت باشد ؟
پاسخ – در دعای کمیل یک تعبیری است که می گوید خدایا تو اینجا را میدان مسابقه قرار داده ای . در میدان مسابقه چند اتفاق می افتد .اتفاق اول این است که انسان فقط به فکر بردن است . یعنی اینکه فرد نگاه نمی کند که دیگران چکار می کنند و در اطراف او چه می گذرد و فقط به بردن فکر می کند و فقط می خواهد از دیگران جلو بزند . به همین خاطر حضرت می فرماید : خدایا یک کاری کن که من از همه ی مبارزه دهندگان جلوترباشم. اینکه دیگران روزه نمی گیرند مهم نیست چون این افراد افتاده اند ، تو باید بدوی . به اینکه برخی افراد بد اخلاق هستند چکار داری، تو در خوش اخلاقی سبقت بگیر . در فامیل همه با هم قهر هستند به تو ربطی ندارد ، تو با همه آشتی باش . اگر کسی بتواند این ماه رمضان را یک مسابقه ی ویژه حساب کند آنوقت دیگر به تعبیر قرآن هرکسی به فکر برنده شدن خود است . اگر همه هم باختند چه بهتر ما باید گلیم خود را از این جهت بیرون بکشیم و کاری هم نداشته باشیم . مثلاً زمانی که پرفسور حسابی درس خواند و به این درجات علمی رسید شاید نود و نه درصد از مردم ما دیپلم هم نداشتند . ولی او نمی گفت که الان که مردم دیپلم هم ندارند برای چه ما تا درجه ی پروفسوری پیش برویم . ما به اکثر افراد چه کار داریم ، اگر اکثرا افراد بی سواد هستند آیا شما نمی خواهید پرفسور شوید ؟ اگر اکثر افراد طلا و جواهرات بدلی به خود آویزان می کنند ، شما نمی خواهید یک طلای بیست و یک عیار به گردن خود آویزان کنید ؟ به قول پروین اعتصامی : رو گهری جوی که وقت فروش ، خیره کند مردم بازار را . روزی است که خدا می خرد و خوب هم می خرد اما چیزی را می خرد که همه ی چشم ها خیره می شود . روزی که سر همه پایین است یک فروشنده ای می آید و متاع خود را نشان می دهد . انواع مسابقه ها را خدا در این ماه قرار داده است . مسابقه ی افطاری دادن . مسابقه ی دستگیری از مردم مستمند . افطاری های ما نباید به گونه ای باشد که فقط به افراد اطراف خود و پولدارها و مدیرکل ها بدهیم . گاهی شما دیده اید که سر چهارراه ها یک کارگرانی می ایستند که به دنبال کار هستند و به برخی از این افراد تا غروب هم کاری مراجعه نمی شود . موقع غروب می بیند که در ماشین های مدل بالا افراد نشسته اند و جعبه های زولبیا و شیرینی را با خود به خانه می برند و او نگران این است که نانی را بدست نیاورده که برای زن وفرزندان خود ببرد . چه خوب است که به این افراد افطاری بدهیم . حتی می توانیم اگر کاری هم نداریم ، یک وظیفه ی مختصری به او بدهیم و به این بهانه پولی به او بدهیم تا به خانه ی خود ببرد . با این کار این فرد هم وقتی به خانه می رود شرمنده ی خانواده ی خود نیست و هم فکرهای شیطانی به سر او نخواهد زد . می گویند وقتی فقر وارد می شود ایمان از در دیگر خارج می شود . ایمان و فقر با هم در یک مکان جمع نمی شوند . با فقر ، فرد به فکر سرقت ، قاچاق و ... می افتد . گاهی در برخی از فامیل ها یک خانواده ی فقیر است آنها را کسی به خانه ی خود دعوت نمی کند . یا حداکثر یک غذای مختصری به در خانه ی آنها می فرستند . این کار اشتباه است باید آنها را نیز به سر همین سفره ی خود دعوت کنید . در ماه رمضان مسابقه ی حسن خلق است . پیامبر(ص) در خطبه ای فرمود : اگر کسی بتواند از نظر اخلاقی با خود کار کند یعنی اگر در ماه های دیگر اخمو و بد اخلاق است در این ماه یک مقدار خوش اخلاق تر باشد . البته کلاً روزه یک مقدار بداخلاقی به همراه دارد و گرسنگی و تشنگی اعصاب انسان را به هم می ریزد . اگر کسی بتواند این حالت را کنترل کند کار مهمی کرده است . در تاریخِ جوانمردی است که یک خانمی به عقد آقایی درآمد . در فاصله ی زمانی که عقد شد تا به خانه ی همسر خود برود گرفتار بیماری آبله شد و یک چشم خود را از دست داد . همسر او متوجه شد . خانواده ی عروس یک مقدار صبر می کردند شاید بتوانند او را مداوا کنند . اما وقتی این مرد متوجه شد دو یا سه روز بعد اظهار چشم درد کرد و چند روز بعد هم گفت که من نابینا شده ام . عروس از این قضیه خوشحال شد و به خانه ی داماد آمد . بیست سال این زن و شوهر با هم زندگی کردند و بعد براثر یک بیماری خانم از دنیا رفت . وقتی که خانم از دنیا رفت مرد چشم باز کرد . پرسیدند این چه حالت است ؟ گفت خود را به نابینایی زده بودم که او از بیماری خود اندوهگین نباشد . به او گفتند تو در اوج جوانمردی هستی . اگر ما این افراد را ببینیم و از آنها فیلم بسازیم در جامعه ی ما اتفاقات خوب تری خواهد افتاد