چند سال پیش وقتی برای اولین بار به هیئت فاطمیون قم رفتم، اتاق کوچکی کنار محل اصلی هیئت، توجهم را جلب کرد. در این اتاق کوچک، بچه‌ها جمع شده بودند و یک خانم، مشابه مربی مهد کودک، بچه‌ها را سرگرم می‌کرد و وسایل سرگرمی هم شامل یک سری دفتر نقاشی و مداد رنگی و اسباب بازی بود که مشخص بودند نو نیستند و گویا خود هیئتی‌ها از خانه‌شان به همراه آورده بودند.
از آن جایی که برای بچه‌های کوچک، اسباب بازی جدید که هیچ اهمیتی هم ندارد نو باشد یا نه، و فقط همین که مال خودت نباشد، خیلی جالب و جدید است، حسابی با آن‌ها سرگرم می‌شدند و با کلی ذوق و شوق از اسباب بازی‌ها استفاده می‌کردند.
خیلی زیاد از این کار خوشم آمد و از دفعات بعد، من هم هر از گاهی، چیزی برای سرگرمی بچه‌های هیئتی می‌آوردم. از برچسب گرفته تا یک خوردنی کوچک یا برگه نقاشی و رنگ آمیزی و... گاهی خودم هم، همراه بچه‌ام در آن اتاق به اصطلاح "مهد کودک" می‌ماندم و گاهی حتی با بچه‌ها سرگرم بازی می‌شدم.
حالا همه این‌ها، بهانه‌ای بود برای گفتن این مطلب که چقدر خوب است همه مساجد ما، یاد بگیرند همین کار قشنگ را و برای قسمت بانوان، یک اتاقی شبیه به مهد کودک (حتی یک اتاق کوچک) در نظر بگیرند و برای هر مراسم و نماز جماعتی، یکی از خانم‌های جوان و خوش ذوق، بچه‌های نمازگزاران را سرگرم کند و به این ترتیب برای بچه‌ها، مسجد و مراسم‌هایی از قبیل سخنرانی و هیئت و اعتکاف، با خاطره‌ای خوش عجین شود و آن‌ها را به چنین فضاهایی علاقمند کند.
امیدوارم این فرهنگ در جامعه نهادینه شود که نه تنها در مساجد، بلکه حتی در همایش‌هایی که بانوان در آن‌ها حضور دارند هم، از اتاقک‌های کوچک مهد مانند، استفاده شده و بدین ترتیب شاهد حضور فعال‌تر و با نشاط‌تر مادران فرزنددار و با تخصص باشیم. ان‌شاءالله.
مطمئناً ثوابی که نصیب مربی مهد این چنینی می‌شود، کمتر از سایرین و شرکت کنندگان در مراسم‌ها نیست. چرا که در این صورت، عده زیادی از خانم‌ها که به خاطر فرزند کوچک از توفیق حضور در مسجد و بهره بردن از مراسم‌ها محرومند هم، می‌توانند حضور فعال و پرشوری داشته باشند. علاوه بر این که طی مدت مراسم‌ها، قسمت بانوان هم از سکوت و نظم خوبی برخوردار می‌شود؛ چرا که وقتی خردسالان از مادران جدا باشند و محیط از سر و صدای کودکان پر نباشد، مادران هم به سختی جرئت سر و صدا و اخلال در نظم را پیدا می‌کنند!
متأسفانه گاهی شاهد تشر زدن و راندن بچه‌ها از مساجد هستیم، آن هم به بهانه سرو صدا و شیطنت‌های طبیعی و اقتضای سن خردسالان؛ و البته باز هم باید بگوییم که متأسفانه، امثال من‌ها (مادران دارای فرزند کوچک) باید با این اعتراض، با چاشنی عصبانیت مواجه شویم و گاهی بشنویم که: شما که بچه خردسال داری، در نماز جمعه و جماعت شرکت نکن که آرامش نماز دیگران را هم بر هم بزنی!
