حتما برای شما پیش آمده است که به دوستی زنگ بزنید و از آن طرف سیم ، پیامگیر یا پاسخگوی اتوماتیک برایتان یک قطعه موسیقی بنوازد یا شعری زمزمه کند بین ایرانیان با ذوق کسانی هستند که به جای دو کلمه خشک و خالی عدم حضور خود در خانه را با کلام منظوم در تلفن اعلام می کنند .
یکی از همین جماعت از دوست شاعر خود که شاعری طناز ( طنز پرداز ) است درخواست کرده بود برایش یک دوبیتی بسازد تا روی دستگاه ضبط کند ایشان هم اینگونه سارییده است .
شرمنده از آنم که نباشم به سرایم تا با تو سلامی و علیکی به نمایم
گر لطف کنی نمره و پیغام گذاری پاسخ دهم ای دوست به محضی که بیایم
اما کار به همین جا خاتمه پیدا نمی کند ، درخواست دوست ، راهنمای ذهن شاعر می شود که سری بزند به خانه شعرای پیشین و بیندیشد که اگر حافظ ، خیام ، فردوسی و مولانا در عصر پیغام گیر و پاسخگویی اتوماتیک زندگی میکردند چه کلامی روی این تلفن می گذاشتند .و این است حاصل این تحقیق در منزل حافظ !!
رفته ام بیرون من از کاشانه خود غم مخور تا مگر بینم رخ جانانه خود غم مخور
بشنوی پاسخ ز حافظ گر که بگذاری پیام آن زمانی کو باز گردد خانه ی خود غم مخور
در منزل سعدی از آوای دل انگیز تو مستم نباشم خانه و شرمنده هستم
به پیغام تو خواهم گفت پاسخ فلک گر فرصتی دادی به دستم
در منزل خیام این چرخ فلک عمر مرا داد به باد ممنون توام که کرده ای از ما یاد
رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش آیم چو به خانه پاسخت خواهم داد
در منزل فردوسی نمی باشم امروز اندر سرای که رسم ادب را بیارم به جای
به پیغامت ای دوست گویم جواب چو فردا برآید بلند آفتاب
در منزل مولانا به هر سماع از خانه ام ، رفتم برون رقصان شوم ، شوری برانگیزم به پا خندان شوم ، شادان شوم برگو به من پیغام خود ، هم نمره و هم نام خود ، فردا تو را پاسخ دهم ، جان تو را قربان شوم .
