احتمالا شما هم در سنین کودکی یا نوجوانی با این صحنه روبه رو شده اید که کسی لیوان آبی را که تا نیمه آب دارد نشانتان داده و از شما خواسته بگویید میزان آب در این لیوان چه قدر است اگر می گفتید این لیوان نیمه پر است شما فردی مثبت اندیش تلقی می شدید و اگر نیمه خالی لیوان را می دیدید باید می رفتید و فکری به حال خودتان می کردید . مثبت اندیشی در فرهنگ ما واژه ای مثبت است اما خوش خیالی دارای بار منفی بوده و صفتی ناپسند برای انسان به حساب می آید .
اما به راستی مرز میان این دو چه بوده و تفاوت آنها در کجاست؟
مثبت اندیشی و خوش خیالی هردو بر ( می شود ها ) تکیه می کنند با این تفاوت که ( می شود ) در مثبت اندیشی فعالانه و در خوش خیالی منفعلانه است .مثبت اندیشی هرگز به معنای ندیدن کاستی ها ، انتقاد نکردن و عدم تلاش در جهت بهبود آن ها نیست بلکه به معنای دیدن واقعیت و برنامه ریزی دقیق ، هدفمند و امیدوارانه برای تغییر آن است . مثبت اندیشی تضادی با واقع گرایی ندارد و به معنای نیمه خالی لیوان هم نیست بلکه تاکید بر این واقعیت است که اگر چه نیمی از لیوان پر و نیمی از آن خالی است اما اراده انسانی می تواند ظرف چند ثانیه نیمه خالی لیوان را نیز پر کند .اگر چه اغلب موفقیت ها در دنیای امروز سخت تر و پیچیده تر از پر کردن یک لیوان آب نصفه هستند اما مثبت اندیشان همواره این جمله را تاکید می کنند که کار هر قدر سخت تر شود من هم هنگام اجرای آن سر سخت تر می شوم .البته مثبت بودن تنها به فکر نیست بلکه به عمل است شما می توانید سال ها در ذهن خود تصور نمایید که بهترین متخصص کامپیوتر دنیا هستید اما تا پشت کیبورد ننشینید و چند دکمه را فشار ندهید فایده ای برایتان ندارد مثبت اندیشی به این شکل تنها می تواند برای مدتی روحیه شما را حفظ کند و پس از چندی به ضد خود تبدیل شده و این خاصیت خود را نیز از دست می دهد .
مثبت اندیشان هدف خود را مشخص کرده و در راستای تحقق آن تلاش و برنامه ریزی می کنند اما خوش خیال ها تنها آرزو می کنند و انتظار دارند که کائنات دست به دست هم داده و آرزوهایشان را برآورده سازند و اگر چنین نشود خود را از زمین و زمان طلبکار می دانند .
مثبت اندیشان شکست را به این معنا پل پیروزی می بینند که باید کارشان را بازنگری کرده روش هایشان را تغییر داده و نقص هایشان را برطرف سازند تا بتوانند پیروز شوند اما خوش خیال ها به امید آن که بار دیگر پیروز می شوند از تجزیه و تحلیل و درس گیری از اشتباهات خود می پرهیزند .
مثبت اندیشان امید و تلاش را دو بال پرواز انسان به سوی موفقیت می بینند و می دانند که هر یک از این دو بال اگر آسیب ببیند می تواند باعث توقف حرکت انسان به سوی اوج شود .
این افراد در عین امیدواری شبانه روز تلاش می کنند و در حین تلاش اگر چه احتمال دارد شکست بخورند اما در هر حال اشتیاقشان را برای ادامه راه حفظ می نمایند و در ضمن اشتیاق ، دانش شان را نیز ارتقاء می بخشند و در عین بالا بردن سطح دانش روابطشان را نیز با دیگران بهبود می بخشند و این گونه است که نقشه زندگی موفق را طراحی و خود آن را اجرا می کنند .
