علی (ع) پیش از آنکه امام عادل برای دیگران باشد و درباره دیگران به عدل رفتار کند خود شخصا موجودی متعادل و متوازن بود کمالات انسانیت را با هم جمع کرده بود هم اندیشه عمیق و ژرف داشت و هم عواطفی رقیق و سرشار ، کمال جسم و کمال روح را توام داشت شب ها هنگام عبادت از همه می برید و روز در متن اجتماع فعالیت می کرد روزها چشم انسانها ، مواسات و از خود گذشتگیهای او را می دید و گوش هایشان پند و اندرز ها و گفتارهای حکیمانه اش را می شنید و شب ها چشم ستارگان اشکهای عابدانه اش را می دید و گوش آسمان مناجاتهای عاشقانه اش را می شنید هم مفتی بود و هم حکیم ، هم عارف بود و هم رهبر اجتماعی ، هم زاهد بود و هم سرباز ، هم قاضی بود و هم کارگر ، هم خطیب بود و هم نویسنده و بالاخره به تمام معنی انسان کامل بود با همه زیبائیهایش .

مکتب او هم مکتب عقل و اندیشه است و هم مکتب انقلاب و هم مکتب تسلیم و انضباط و هم مکتب حسن و زیبائی و جذبه و حرکت .

رسالت او از نوع خاصیت پیامبران ، رفتار و منش او از نوع خاصیت پیران طریقت ، و دین و مذهب او گواهی دهنده وحدانیت خداست .علی (ع) از جمله رهبران کم نظیری است که پیروان فداکار ، با ایمان و مومنان مجاهد در مکتب خود پرورش داده که جان دادن در راه او را آرمان و افتخار می دانستند و می دانند . او انسانی بود به تمام معنا کامل و جامع ، برندگی و تیزی ذوالفقار او در میدان جنگ ، توام بود با نرمی و لطافت و صفا و رقتی که با خانواده و پیروانش در اجتماع داشت حسن و زیبائی معنوی که محبت و خلوص ایجاد می کند از یک مقوله است و سیاست و سیادت و منفعت و مصلحت زندگی که کالای رهبران اجتماعیست ، و یا عقل و فلسفه که کالای فیلسوفان است از مقولات دیگر ، همه و همه در مورد علی (ع) به حد اعلی وجود داشت او در این جهت بی رقیب و بسیار کم رقیب است امتیاز علی ( ع) بر سایر مردانی که از پرتو حق روشن بوده اند به گواهی بلندای قرون و اعصار ، اینست که علاوه بر مشغول داشتن خاطره ها و گرم کردن اندیشه ها ، به دلها و روحها نور و حرارت و عشق و نشاط و ایمان و استحگام می بخشد علی (ع) شخصیتی عظیم و گسترده و متنوع تر از آن دارد که یک فرد بتواند در همه جوانب و نواحی آن وارد و توسن اندیشه را به جولان در آورد و در یک کلام به قول جبران خلیل جبران علی (ع) شخصیتی بود که قرنها جلوتر از زمان خویش می زیسته است

به امید اینکه خداوند متعال ما را از متابعان واقعی آن حضرت قرار دهد و

قال علی (ع)

من از هجوم فقر و تنگدستی بر امت خودم بیمناک نیستم ، آنچه از آن بر امتم بیمناکم کج اندیشی است . آنچه فقر فکری بر امتم وارد می کند فقر اقتصادی وارد نمی کند .