ناخن جویدن یکی از بیماری های رفتاری کودکان است و قابل درمان می باشد این اختلال یکی از اختلال های هیجانی و عادتی است و دلالت از آن دارد که کودک نیازمند کمک است .
ناخن جویدن زمانی اختلال به حساب می آید که بعد از دوره ی کودکی ادامه داشته باشد .
ناخن جویدن در برخی از منابع زیر عنوان ( اختلال های زودگذر شخصیت ) قرار گرفته است این بیماری بیشتر در سنین 4 و 5 سالگی دیده می شود و به مرور زمان با افزایش سن از بین می رود یا کاهش می یابد.
علت های ناخن جویدن :
نبود بهداشت روانی در محیط خانواده ، یادگیری ( عادت ) ، اضطراب یا آشفتگی های موقت دوران کودکی ، خستگی یا ترس یا خشم ، تقویت رفتار به وسیله ی اطرافیان در هنگام انجام این عمل ، بی قراری و بی حوصلگی
نشانه های این بیماری :
به دهان بردن شست و مکیدن آن ، کندن ناخن با دندانهای خود ، به دهان گذاشتن اشیاء مختلف ، مثل خودکار ، مداد و 000
راه های مقابله با ناخن جویدن :
از بین بردن اضطراب های محیطی و فراهم کردن بهداشت روانی خانواده در بهبود این بیماری اثر مفیدی دارد .همچنین گفت و گو با فرد مبتلا و ریشه یابی اختلال می تواند عامل موثری در پیشگیری یا درمان ناخن جویدن باشد .علاوه بر آن عدم تقویت رفتار به وسیله ی اطرافیان و بی اعتنایی و عدم حساسیت هم می تواند در درمان این اختلال مفید واقع شود .
