بیشترین تاثیر افراد نیک زمانی احساس می شود که از میان ما رفته باشند .

    قرآن دو نشانه برای جامعه الهی واسلامی ذکر می کند ‹‹ امربه معروف ونهی از منکر ›› .جامعه اسلامی جامعه ای است که درآن همه افراد نسبت به سرنوشت یکدیگر حساسیت دارند آنها می دانند که سعادت وسلامت فرد از سعادت وسلامت جامعه جدا نیست اگر محیط زندگی اجتماعی سالم نباشد ناپاکی ونادرستی وفقروفساد به سراغ همه خواهدآمد پس باید هرکس مراقب باشد ودائما دیگران را به پاکی ودرستی وراستی دعوت کند واز هر آنچه ناپسند وناشایست است بازدارد همه باید خودرا نسبت به دیگران متعهد بدانند وهمه باید چنین تصور کنند که چوپان جامعه خویشند.جنگ درراه برقراری حکومت اسلامی ودردفاع از چنین حکومتی درواقع امربه معروف ونهی از منکر است زیرا هیچ معروفی درجامعه پسندیده تر از حکومت صالح وهیچ منکری ناپسندتر از حکومت فاسد نیست امام حسین (ع) هنگامی که باخانواده وعزیزان خود قدم به میدان جهاد وشهادت نهاد اقدام خود راامربه معروف ونهی از منکر معرفی کرد .کسانی که به خدا اعتقاد ندارند وهمه چیز وهمه کس رابرای خود              می خواهند وحساسیتی نسبت به خوبی وبدی جامعه از خود نشان نمی دهند پیداست که از بوجود آمدن چنین جامعه ای ناخشنودند آنان برا یحفظ مقام وموقعیت خود باهرکس که بگوید خدای من الله است مبارزه می کنند تامبادا کارازایمان به خدا به نماز وزکات وامربه معروف ونهی از منکر کشیده شود           برای تأسیس ودفاع از چنین جامعه ای است که خداوند به مؤمنان اذن واجازه جهاد داده است این جنگ وجهاد خونریزی وخون آشامی به قصد کشورگشایی ودست یافتن به ثروتهای طبیعی ملتها وتسلط برتوده های مردم واقتصاد وفرهنگ نیست بلکه جنگی برای نماز وزکات وامربه معروف ونهی از منکر ودرواقع دفاع از صلح وآزادی حقیقی ودریک کلمه دفاع از خداپرستی است. 

   شیخ ما گفت وحی آمد به موسی (ع) که بنی اسرائیل رابگوی که بهترین کس اختیار کند صد کس اختیار کردند وح یآمد که از این صد کس بهترین اختیار کند ده کس اختیارکردند وحی آمد که از این ده ، سه اختیار کنید سه کس اختیار کردند وحی آمد که از این سه کس بهترین اختیار کنید یکی اختیارکردند وحی آمد که این یگانه را بگویید تابدترین بنی اسرائیل را بیارد او چهارروز مهلت خواست وگرد عالم می گشت که کسی طلبکند روز چهارم به کویی فرو می شد مردی را دید که به فساد وناشایستگی معروف بود وانواع فسق وفجور دراو موجود. چنان که انگشت نمای گشته بود خواست که اوراببرد اندیشه ای به دلش درآمد که به ظاهر حکم نباید کرد روا بود که او راقدری وپایگاهی بود به قول مردمان خطی به وی فرنتوان کشید وبه این که مرا اختیارکردند که بهترین خلقی غرّه نتوان گشت چون هرچه کنم به گمان خواهدبود این گمان درحق خویش برم بهتر.دستار درگردن خویش انداخت وبه نزد موسی آمد وگفت هرچند نگاه کردم هیچ کس رابدتر از خود ندیدم وحی آمد به موسی که آن مرد بهترین ایشان است نه به طاعت اوبیش است بلکه به آن که خویشتن را بدترین دانست.

مدیریت وکار امروز را به فردا نینداختن

     باید دراحساس مسئولیت کردن ، درتوجه به لحظه های زمان داشتن، دربهره گیری از زمان، دراستفاده از امکانات، الگوی همه همکاران خود باشد .

    شکل وشیوه برخورد با کارهای روزانه می تواند بهترین ومؤثرترین عامل برای تحرک ویا رکود فعالیتها درداخل تشکیلات باشد وبخش قابل توجهی از آموزشها وهدایتها را درعمل بگنجاند وبه اصطلاح با شیوه غیر مستقیم از طریق عمل هدایت کند وچون اودرمعرض دید وقضاوت دیگران است مسئولیت رهبری تشکیلات رابرعهده دارد، نوع برخورد های اودرجهت مثبت یا منفی می تواند با سرعتی هرچه بیشتر برروحیه دیگران تأثیر بگذارد.

   برهمین اساس هرگاه مدیر ازروی بی میلی وبی تفاوتی باکارها برخورد نماید سلامت سازمان رادرمعرض خطر قرارخواهدداد زیرا بی تفاوتی آفتی است که به سرعت دراندام تشکیلات سرایت می کند وکلیه سلولها را به بیماری وافسردگی مبتلا      می سازد.

   به خاطر جلوگیری از بیماری واگیر بی تفاوتی وعدم احساس مسئولیت ونیزایجاد شور وتلاش درواحدهای مختلف باید رأس تشکیلات که سرپرست است برخوردی زنده فعال ومسئولانه با کار بنماید تا به اندام واعضاء دیگر نیرو ونشاط لازم رابرساند.

   برای چنین منظوری مدیر هرگز نباید کارهای امروز را به فردا بیندازد زیرا اینگونه برخورد درحوزه مسئولیت نشانه عدم تعهد وآغاز یک فاجعه تشکیلاتی است مدیری که کارهای روزانه را به فردا اندازد طبیعی است که اگر بقیه دستیاران اوکارها را به پس فردا انداختند قادربه اعتراض وبازخواست نخواهدبود چون از قدیم گفته اند رطب خورده منع رطب کی کند.

   این موضوع روشن است که برای هرروزی کاری مخصوص همان روز وجوددارد که اگر آنرا انجام ندهیم طبعا باید از

فرصتهای دیگر استفاده کنیم که آن فرصتها نیز کارخود را      می طلبند نه کارهای گذشته را .درواقع کار به فردا انداختن به این معناست که کارهای فردارا انجام ندهیم.

   آیا کسیکه کارهای امروز را به فردا می اندازد ویا مراجعین امروز را وعده فردا می دهد می داند که فردا چه خواهدشد ؟ زنده است یامرده؟ قادر است یا عاجز ؟ مسئول است یاغیر مسئول ؟ حضرت علی (ع) فرموده است :حاجت محتاج را به تأخیر مینداز زیرا می گویندنمی دان یاز اینکه فردا برای تو واوچه پیش خواهدآمد.

   می گویند به یکی از پادشاهان که از مسند قدرت بزیرش کشیده بودند پرسیدند چه چیز باعث گردید تاحکومت راازتو بگیرند؟

    گفت :عامل اصلی درزوال حکومت من این بود که کارامروز را به فردا می انداختم وچون کارهای گذشته رادرفردا قادربه انجامش نبودم خرابی ونابسامانی حوزه حکومت ومدیریت مرافراگرفت ولذا هرروز باید از مردم عذرخواهی والتماس      می کردم که خرابی کارها به خاطر نداشتن فرصت می باشد وعاقبت مردم هم تحمل این وضع را نکرده ومرااز سلطنت کنارگذاشتند.

   امام صادق (ع) فرمود: برای هرروز کار همانروز را انجام بده که رعایت این روش مایه رشد تو خواهدشد.

    سرور آزادگان ورهبر مؤمنان حضرت علی (ع) درنامه خود به مالک اشتر اینگونه توصیه می فرماید: ای مالک کارهرروز را همان روز انجام بده چون برای هرروز کاری مخصوص است.

نگرشی برمدیریت اسلامی –سید رضا دامغانی ص 149

چگونه کاررا شروع کنیم ؟

     شاید سخترین چیزها برای انسان مسئله شناختن اینکه کارش را چگونه شروع کند باشد وخیلی از اوقات درتفکر دراین باره بیهوده از بین می رودمثلا دانش آموزی درسی را شروع می کند پس از مدتی از آن خسته می شود وبرایش دشوار می نماید سپس آنرا رها می کند وبه موضوع دیگری می پردازد زمان درازی رابه این روش می گذراند پیش از آنکه به جدیت به کاری ویا موضوعی مشغول شود خود شروع به کار عادتا مشکل است به خاطر تمرین وعادت نداشتن یابه این جهت که شروع به کار انتقال از راحتی به کاری است که برشخص سخت است.

   درمان مسئله اول یعنی چگونگی شروع به کاربه این است

ووجوه ترجیح رامورد مطالعه قراردهد ونتیجه رابرآن مترتب نماید آنگاه تصمیمی نیرومند اتخاذ کند که تردید درآن راه نیابد وهروقت با مشکلی مواجه شد تسلیم ورام نفسش نشود تا اینکه نفس اورا از تصمیمش منصرف نکند اما کسی که شروع برایش مشکل می نماید وخود را منصرف از کار می بیند از جمله اموری که برایش مفید است اینکه فصلی از کتابی را که اورا به عمل برانگیزاند وتشجیع کند مطالعه کند یاقطعه شعری بخواند که اورا به تلاش متمایل نماید ونشاط رابه اوبازگرداند یاعواقب ونتیجه های سستی وکاهلی ونتایج تلاش را درذهنش ترسیم کند یا کسانی رابیاد آ.ورد که براثر سعی وتلاش درزندگی به نبوغ رسیدند.

   برآدمی است که چون خواست به کار پردازد با تمام وجودش به کار شروع کند سپس جایی را انتخاب کند که دوراز سروصدا وشور وغوغا باشد وخالی از مناظر ومکانهایی که نگریستن به آن شخص رااز کار بازمی دارد وبدان مشغول می کند وجایی نباشد که ذهن راازتمرکز دور کند وباعث اعراض وروی برگردانیدن از کارشود.

   درچنین هنگامی است که اگر کار راآغاز کند راه دور ودراز پیروزی رادرنورددوره صد ساله را یکشبه طی کند پس از آن دوام واستمرار کاربایسته است واین تنها باداشتن اراده ای آهنین وثابت واستوار ممکن خواهدشدوآنچه انگیزه استمرار می شود این است که کار متناسب با خودش راانتخاب کند کاری که استعدادش رادارد وبه آن علاقمند وبه فائده آن آگاه است بیشتر اسباب به ستوه آمدن از کار به انتخاب بدبرمی گردد.

آلودگی درونی

    قرآن کریم درون انسان آلوده را مشخص کرده دراین باره   می فرماید اگر کارگزاری به حقوق حلالش نسازد ورشوه بگیرد مانند کسی است که دردرون خود کنیف وچاه بدبویی حفر کرده باشد ورشوه دهنده مثل این است که درچاه بدبویی دلوی بیندازد ومقداری لجن از آن استخراج کند ‹‹ وتدلوا بها الی الحکام ›› به رشوه دهند فرمود تو وقتی رشوه دادی ومرتشی حقی را باطل ویا باطلی را حق ویانوبت کسی راتضییع کرد مثل آن است که دلوی درجان کارگزار انداخته لجن درآورده باشی ودرنهان ونهاد مرتشی هم جر لجن چیز دیگری نیست.

   اگر کسی با این وضع آشنا بشود که مدینه فاضله را مردان آزاده می سازند ومردان آزاده درپرتو اخلاق ساخته می شوند

هرگز حاضر نمی شود دردرون خود چاه بدبو حفر کند وبا درون لجنی زندگی کند ودیگران هم حاضر نیستند ادلاء کنند یعنی دلوی را درکنیف بدبوی اوانداخته مشتی لجن ازاو استنباط واستخراج کنند .انبیاء این خطر را پیش بینی کرده گفتند به فکر زرق وبرق ظاهر فریب نظامهای الحادی نباشید زیرا اینها گلهای زیبایی هستند درمزبله ها روییده اند نشانه اش طرز فکر وبرخورد این جامعه به ظاهر زیبا وفریبا با کشورهای جهان سوم است.